تهیه کننده فیلم های سینمایی «گیرنده» و «فرشتگان قصاب» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: فیلم هایی که در جشنواره چهلم اکران شدند این پیام را برای مردم داشتند که جمهوری اسلامی نمی تواند مشکلات آن ها را برطرف کند!

وی ادامه داد: فیلم های اکران شده که عمدتاً به آسیب‌ های اجتماعی می‌ پرداختند این پیام را به بیننده القا می کردند که در کشور آنچه وجود دارد فقر و مشکلات اجتماعی است؛ فیلم های مانند «علف زار»، «مرد بازنده»، «شادروان» و «ملاقات خصوصی» یا آثار دیگری که نمایش داده شد همگی این هدف را داشتند.

قهرمانی متذکر شد: در فیلمی مثل «علف زار» که در جهت اثبات پاکدست بودن یک قاضی بود مانور اصلی عمدتاً نمایش فقر، بدبختی، پارتی بازی و فساد سیستمی تبلیغ و ترویج می شد. در «مرد بازنده» نیز تقریباً همین روال وجود داشت و ناامنی و مسائلی از این دست را برای بیننده به نمایش می گذاشت. در آثار دیگر هم همین وضعیت شنیع وجود داشت. به عنوان مثال فیلم «شادروان» هم فقر و تنگدستی مردم و نا هنجارهای اجتماعی را عمدتا به تصویر کشید و تصویری سیاه از وضعیت کشور و جامعه به نمایش گذاشت.

وی افزود: «ملاقات خصوصی» هم که سرتا پا نشان می داد فساد تا بند سلول‌های زندان هم کشیده شده است و از داخل زندان است که دختران و یا زنان را به فساد و قاچاق می کشانند. از سوی دیگر در سایر فیلم ها و ژانرهای دیگر هم اشکالات محتوایی و ساختاری جدی به چشم می خورد مانند «دسته دختران» که فیلمی با محوریت دفاع مقدس بود اما اشکالات اساسی داشت که جای پرداختن به آن در فرصت کوتاه فراهم نیست.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «گام های شیدایی» و «خاک و آتش» در همین راستا خاطرنشان کرد: «دسته دختران» کاملا ضد جنگ و دفاع مقدس است، بیننده با دیدن این فیلم از جنگ و دفاع مقدس بیزار می شود یعنی اگر این مأموریت داده شده باشد که اگر دشمن به این کشور حمله کرد و فرمان دفاع از کشور داده شد بیننده چنانچه این گونه فیلم‌ها را دیده باشد قاعدتاً در مقابل دشمن دفاعی صورت نخواهد داد زیرا نتیجه آن این خواهد شد که یا خودم از بین می روم یا موجب این همه بدبختی و فلاکت و آوارگی و خرابی و کشتار خواهم شد.

قهرمانی تأکید کرد: اساسأ این گونه آثار با واقعیات دوران قبل از اشغال خرمشهر منطبق نیست و خانم هایی که در زمان اشغال خرمشهر مشغول دفاع بودند هیچ کدامشان از همسران خود قهر نکرده بودند یا پدر و مادران شان آن ها را از خانه بیرون نینداخته بودند یا اینکه دنبال نامزدشان نمی گشتند و بی تردید این اثر بر مبنای تخیلات نویسنده، تهیه کننده و کارگردان تولید شده است.

این سینماگر سپس به اولین اثر سینمایی فرزند ابراهیم حاتمی کیا اشاره کرد و در این باره اظهار داشت: وقتی به اعتبار پدر کارگردان شوی و فیلمساز، طلا که هیچ! مفرغ و مس و روی هم پیدا نخواهد شد.