فیلمنامه نویس فیلم های سینمایی «پریناز» و «زندگی جای دیگری است» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بنده معتقدم اینکه برخی افراد می خواهند فیلمنامه نویسان را مقصر اصلی عدم استقبال مردم از فیلم ها بدانند از اساس کار ناعادلانه است! اگر فیلمنامه نویسان کاربلد نیستند و فیلمنامه های شان خوب نیست از آن سو هم ما قطعاً شاهد کارگردانان و تهیه کنندگان کارنابلدی هستیم که نمی توانند تشخیص دهند چه اثری خوب و چه اثری بد است!

وی با طرح این پرسش که این مسأله مبهم مانده که اگر فیلمنامه ای ضعیف است چرا ساخته می شود؟ متذکر شد: من امیدوارم تمامی افرادی که سال های متمادی از فقدان فیلمنامه خوب در سینمای کشور سخن می گویند کمی جانب عدالت و انصاف را رعایت کنند و این چنین تمامی مشکلات را گردن فیلمنامه نویسان نیندازند!

کایدان سپس با بیان اینکه فیلمنامه ها قبل و پس از تولید آسیب زیادی می بینند تصریح کرد: یکی از مشکلات عموم فیلمنامه نویسان این است که اثری را به تهیه کننده و کارگردانی ارائه می کنند اما در نهایت آنچه را در خروجی کار مشاهده می کنند تنها شبیه به فیلمنامه ای است که به آن ها ارائه کرده اند چرا که قبل و بعد و حتی در حین تولید اثر تغییرات سلیقه ای زیادی روی فیلمنامه ها صورت می گیرد که کارشناسی شده نیست و این اتفاقات به نام فیلمنامه نویس تمام می شود.

این سینماگر در پایان این گفتگو با اشاره به برخی مشکلات فیلمنامه نویسان در سینمای ایران اظهار داشت: یکی از عمده مشکلات ما در سینمای ایران آن است که فرهنگ کار گروهی در کشورمان جا نیفتاده؛ معمولاً در کشورهای خارجی فیلمنامه نویسان با همفکری و به شیوه گروهی مبادرت به نگارش فیلمنامه ها می کنند اما در کشور ما چنین نیست و هر فیلمنامه نویسی می خواهد اثر تنها به نام خودش تمام شود و از سوی دیگر هیچ ارزش گذاری جدی روی فیلمنامه ها انجام نمی شود.