فیلمنامه نویس فیلم های سینمایی «بدون قرار قبلی» و «انارهای نارس» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: آنچه یک فیلمنامه را بدل به متنی ممتاز می کند، ترکیب درست ساختار و محتوا است که در مجموع به اثری با تأثیر واحد منتهی شود که در آن تفکیک ساختار و محتوا از هم، چندان کار ساده ای نباشد.

وی در پاسخ به این سوأل که چه کسی می تواند نظر دهد که یک فیلمنامه خوب است یا خیر متذکر شد: فیلمنامه نیز مثل بخش های دیگر سینما، نیاز به تخصص و مهارت دارد اما از آنجا که عموم مردم با قصه گویی آشنا هستند و به نوعی کهن ترین و باستانی ترین بخش هنر سینما همین عنصر قصه است که سرچشمه ی آن را تا عصر غارنشینی هم می توان دنبال کرد و پیشینه ای هزاران ساله به آن بخشید، روی همین حساب به نظر می رسد که عموم مردم با حوزه ی آشنایی مواجه اند که اظهار نظر در آن چندان به تخصص نیاز ندارد.

تراب بیگی در جواب این پرسش که صرفاً آیا همه مشکلات سینمای ایران از جمله عدم استقبال مخاطب از فیلم ها به علت فقدان فیلمنامه خوب است خاطرنشان کرد: آنچه به شکلی باعث شده این عقیده در این سال ها در زبان خاص و عام تکرار شده و به یک قاعده بدل شود به نقش محوری قصه در سینما اشاره دارد. در واقع قصه به عنوان عنصری آشنا برای مخاطب بیش از عناصر دیگر فیلم به چشم می آید و توجه او را در کل فیلم جلب می کند. از طرفی لازم به گفتن است که فیلمنامه مثل یک ستون و داربست پنهان می تواند فارغ از عناصر موفق یا ناموفق موجود در اجرای اثر، یک فیلم را سرپا نگه دارد یا باعث سستی و ضعف آن شود.