نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی «نرگس مست» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ما بیش از اینکه مشکل فیلمنامه خوب داشته باشیم مشکل فهم فیلمنامه خوب داریم! کسانی که راجع به خوب یا بد بودن فیلمنامه ها نظر می دهند رسماً قدرت تشخیص ندارند که چه فیلمنامه ای خوب است و چه فیلمنامه ای بد!

وی ادامه داد: یکی از مشکلات اصلی سینمای ایران بی توجهی به ژانرهای گوناگون است؛ ما با سینمایی روبرو هستیم که در آن سفارشات تهیه کنندگان حرف اول و آخر را می زند! اغلب فیلم ها یک شکل هستند و مشکل اصلی نداشتن تنوع در سینما است که باعث می شود یک سری از مخاطبان برای همیشه از سینما خداحافظی کنند.

دری با بیان اینکه در همه دنیا سلایق مختلف و سطح فرهنگ و سواد و شعور متفاوت داریم اظهار داشت: وقتی سینما فقط به یک سمت می رود که مثلاً اغلب فیلم هایش کمدی هستند و بسیاری از ژانرهای خوب در آن نادیده گرفته می شوند چه توقعی می توان داشت که مخاطبان از آن فیلم ها حمایت کنند و به سینما بروند؟

این سینماگر در همین راستا یادآور شد: این اتفاق سال ها قبل از بازار نشر شروع شد که کتاب های سطحی بیشتر در قالب روانشناسی زرد بیرون آمد و رفته رفته پای این سطحی نگری به سینما هم رسید به نحوی که کپی فیلم های قبل از انقلاب ساخته می شد و بازار را اشغال می کرد و معنا و مفهوم و عمق از سینما رفت.

وی با اشاره به اینکه فقدان برنامه ریزی و سیاست گذاری دقیق سینما را از مسیر اصلی اش منحرف کرده است تصریح کرد: هر مدیری به سازمان سینمایی می آید یا نگاه سیاسی خود را در سینما حاکم می کند یا نگاه مخاطب محور عام دارد؛ اغلب مدیران با سینمای کمدی موافقند در صورتی که ریشه سینما و وظیفه سینما شاد کردن مردم نیست. قطعاً خوب است فیلم کمدی در سینما وجود داشته باشد اما نه به آن معنا که همه سینما بخواهد کمدی شود.

فیلمنامه نویس سریال های تلویزیونی «کمکم کن» و «پول کثیف» در همین راستا اضافه کرد: ما وقتی به فیلم های خوب کمدی جهان نگاه می کنیم با مفاهیم عمیق اجتماعی و انتقادی مواجه می شویم؛ در واقع آن آثار کمدی معنا و مفهوم دارند اما آثار کمدی که در سینمای ما تولید می شوند اغلب فاقد عمق و معنا هستند!

دری در پایان این گفتگو یکی دیگر از آفات رایج در عرصه فیلمنامه نویسی را پدیده سفارشی نویسی قلمداد کرد و در این باره گفت: یکی دیگر از مشکلات اصلی ما سفارش نویسی است. در واقع اگر یک فیلمنامه سفارشی نباشد کسی فیلمنامه را نمی خواهد. حالا یا باید سفارش دولتی باشد یا سفارش تهیه کننده بخش خصوصی و این اتفاق باعث کشته شدن خلاقیت در نویسندگان می شود!