تهیه کننده فیلم های سینمایی «هایلایت» و «تمشک» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: یک نکته مهمی که بنده بارها آن را به دوستان گفته ام این است که گول ارقام بالای فروش را نخورید! یعنی نباید فکر کنید این میزان فروشی که برخی فیلم های اصطلاحاً بفروش دارند دردی از سینمای ما درمان می کند! در زمانه ای که هزینه تولید یک اثر سینمایی سرسام آور شده و یک فیلم معمولی چند ده میلیارد برای ساختش هزینه نیاز دارد دیگر فروش ۸۰ میلیاردی و ۱۰۰ میلیاردی هم دردی از هیچ فیلمی درمان نمی کند چرا که تنها بخش اندکی از سود این فروش به تهیه کننده باز می گردد!

وی ادامه داد: سینما بعد از کرونا و ناآرامی های اجتماعی دچار سکته شده و با اینکه این روزها ظاهراً به واسطه فروش برخی فیلم ها اوضاعش بهبود پیدا کرده اما همچنان سرپا نشده و اگر وضعیت به همین منوال ادامه پیدا کند دیگر هرگز مانند گذشته سرپا نخواهد شد.

سالور یکی از عمده دلایل مهجور ماندن سینما را عدم حمایت نهادها و ارگان هایی مانند شهرداری از فیلم ها برشمرد و در این رابطه اظهار داشت: فیلم ما بنا به آمار فروش در حال حاضر پر فروش ترین فیلم اجتماعی در حال اکران است اما ما حتی نتوانسته ایم یک بیلبورد از شهرداری برای تبلیغ محیطی فیلم مان بگیریم!

این سینماگر یادآور شد: این اتفاق در حالی است که سال ها قبل بنیاد سینمایی فارابی به تهیه کنندگان نامه می داد و بنا بر رایزنی هایی که با نهادهای دیگر همچون شهرداری و... داشت از آن ها می خواست که به صاحبان آثار بیلبوردهای رایگان شهری بدهند اما امروزه وضعیت به گونه ای شده که دیگر مدیران سینمایی حتی همین یک کار ساده را هم برای سینما و سینماگران انجام نمی دهند و از هیچ حمایتی خبری نیست!

تهیه کننده فیلم های سینمایی «بدرود بغداد» و «زمزمه با باد» تأکید کرد: امروز در سینما همه چیز بده بستان مالی است. شما یا باید اسپانسر قوی داشته باشید یا باید سرمایه دار باشید که بتوانید گلیم فیلم تان را از آب بیرون بکشید در غیر این صورت سازمان سینمایی و نهادهای تابعه آن هیچ حمایتی از فیلم تان نمی کنند.

سالور علاوه بر تبلیغات بد محیطی برای فیلم ها، تصمیم گیری سینماداران و تعیین تکلیف آن ها برای فیلم ها را یکی دیگر از فجایع این روزهای سینمای کشور برشمرد و در این باره تصریح کرد: پرسش بنده این است وقتی وزارت ارشاد و سازمان سینمایی با آن همه مدیر و کارمند و دفتر وجود دارند چرا سینماداران باید برای فیلم ها تصمیم گیری کنند؟ چرا سازمان سینمایی اجازه می دهد همان رویه غلط گذشته تکرار شود و عدالت برای اکران فیلم ها رعایت نشده و به یک فیلم ۵۰۰ سانس و به فیلم دیگر تنها ۱۰ سانس مرده تعلق بگیرد؟

این تهیه کننده متذکر شد: چرا باید به جای اینکه تصمیم نهایی در مورد فیلم ها را مدیران وزارت ارشاد و سازمان سینمایی بگیرند این سینماداران هستند که با تصمیم شان می توانند باعث صعود یک فیلم شوند یا یک اثر را به زمین بزنند؟ اگر سازمان سینمایی همت کند و قانونی را تصویب کند که همه فیلم های در حال اکران باید در یک شرایط برابر و متعادل و عادلانه امکان نمایش داشته باشند چنین معضلاتی برای همیشه از بین خواهد رفت اما گویا مدیران سازمان سینمایی چشم خود را روی این فجایع بسته اند و اصلاً این بی عدالتی ها برایشان اهمیتی ندارد.

وی سپس خطاب به مدیران سازمان سینمایی گفت: آقایان شما با این کارتان سینما را تنها به سمت فیلم های طنز سوق می دهید؛ با این شرایط در سال های آینده در سینمای ایران دیگر هیچ فیلمی در ژانرهای دیگر نخواهیم داشت و همه تهیه کنندگان و سرمایه گذاران برای اینکه بتوانند سرمایه اولیه شان را بازگردانده و به سود برسند به سمت تولید آثار طنز می روند و تنها ذائقه بخش اندکی از آحاد افراد جامعه با این تصمیم غلط دنبال می شود.

سالور خاطرنشان کرد: مدیران سینمایی گویا نمی دانند که مردم از هر فیلم خوبی در هر ژانری که باشد استقبال می کنند؛ مثلاً با اینکه «سه کام حبس» از معضل اعتیاد حرف می زند و در ظاهر تلخ است اما مخاطب از تماشای آن رضایت دارد و اگر این فیلم در شرایطی عادلانه اکران می شد ما می توانستیم میزان بیشتری از مخاطبان را جذب کنیم.

این سینماگر در بخش دیگری از این گفتگو با بیان اینکه برخی تهیه کنندگان برای فروش بیشتر اثرشان پول پاشی می کنند اظهار داشت: آیا مدیران سینمایی از این اتفاقات بی خبرند؟ چرا جلوی این فضاهای نابرابر توسط سازمان سینمایی گرفته نمی شود؟

وی در همین راستا ادامه داد: سازمان سینمایی اگر با این پول پاشی ها مقابله نکند قطعاً در کار آن ها دخیل است؛ سازمان سینمایی باید کارگروه تشکیل داده و نظارت ویژه ای بر عملکرد تهیه کنندگان داشته باشد اما متأسفانه آن ها خودشان از زمان پروانه ساخت این اتفاقات را ترویج می کنند. درست است بخشی از سینما سرگرمی است اما هنر هفتم باید جلوتر از جامعه حرکت کند. ما وظیفه مان این است که معضلات را درست نشان دهیم، ما سینماگران باید هوشمندانه عمل کنیم تا جامعه تنها درگیر ابتذال و مسائل دم دستی نشود.