بنابراین گزارش، در ابتدای این مراسم سیروس حسن پور که در دوران نوجوانی در دو فیلم «عمو سیبیلو» و «سفر» به عنوان بازیگر حضور داشته است از خاطره بازی در این دو فیلم و همراهی با بهرام بیضایی گفت: آشنایی و البته همراهی من با بهرام بیضایی از فیلم کوتاه «عمو سیبیلو» آغاز شد. من هشت ساله بودم و بازی فوتبال را بسیار دوست داشتم و در آن زمان همراه با دوستان و بچه محل‌ها در زمین های خاکی بازی می‌کردیم.

وی در ادامه افزود: به یاد دارم که بهرام بیضایی همراه با ایرج رامین‌فر با یک ژیان آبی رنگ به زمین خاکی فوتبال ما آمدند و من شنیدم که می‌خواهند بازیگر برای فیلم انتخاب کنند که من بعد از مشکلات فراوانی که برای راضی کردن برادرم داشتم در نهایت برای بازی در فیلم «عمو سیبیلو» انتخاب شدم و پس از آن واروژ کریم مسیحی هر روز می‌آمد و دیالوگ‌ها را با ما تمرین می‌کرد.

این کارگردان درادامه با اشاره به بازی خود در فیلم «سفر» گفت: بعد از «عمو سیبیلو» در دو فیلم «سفر» و «چریکه تارا» بازی کردم و تا این لحظه همچنان کودک دورن من منتظر است تا بیضایی به ایران بیاید و زنگ بزند و بگوید: میای تو فیلمم بازی کنی.

بنابراین گزارش، احمد طالبی‌نژاد منتقد سینما از دیگر سخنرانان حاضر در جمع بود که در ابتدای سخنان خود با اشاره به اینکه که فیلم «عمو سیبیلو» را بیش از ۵۰ بار دیده است گفت: من فیلم «عمو سیبیلو» را بیش از ۵۰ دفعه دیده‌ام و البته فیلم «سفر» را به مراتب کمتر تماشا کرده‌ام.

وی ادامه داد: در کلاس های درس هرزمان که درباره بیضایی صحبت می کنیم این دو فیلم را به عنوان دو اثر متفاوت در لحن و شیوه بیان به هنرجویان نشان می دهم. در واقع لحن طنز آمیز در فیلم «عمو سیبیلو» و لحن پر اشاره و استعاره در فیلم «سفر» مورد بررسی قرار می‌گیرد.

این منتقد در ادامه با اشاره به طنز آمیز بودن قصه فیلم «عمو سیبیلو» گفت: طنز آمیز بودن فیلم «عمو سیبیلو» تحت تاثیر تفکر فلسفی بیضایی قرار دارد و اصولا از طنزهای چخوفی تا طنزهای منحصر به فرد بیضایی در آثار این فیلمساز وجود دارد.

* طالبی نژاد: امیدوارم بیضایی به ایران برگردد

طالبی نژاد موسیقی فیلم «عمو سیبیلو» را موثر در وجوه طنزآمیز بودن این فیلم کوتاه دانست و گفت: نگاه منحصر به فرد بیضایی در فیلم‌های اولی که ساخته بسیار دیدنی است اما آنچه باعث شد تا این نگاه در فیلم «عمو سیبیلو» به درستی از آب دربیاید موسیقی متن این فیلم بود و اسفندیار منفرد زاده به خوبی جان مایه طنز این فیلم را در موسیقی به گوش مخاطب می‌رساند.

وی در پایان تاکید کرد: امیدوارم این یار سفر کرده بار دیگر به ایران برگردد و جای خالی خود در سینما را پر کند. به نظر من هیچ کس نمی‌تواند نقش فرهنگ ساز بیضایی را نادیده بگیرد.

بنابراین گزارش، در ادامه این مراسم نامه مجید مظفری به بهرام بیضایی که از بازیگران آثار این فیلمساز بوده است توسط دختر این بازیگر خوانده شد.

همچنین حمید امجد کارگردان تئاتر و سینما نیز در ادامه این مراسم در خصوص دو فیلم «عمو سیبیلو» و «سفر» عنوان کرد: دو فیلم«عمو سیبیلو» و «سفر» علی رغم فاصله ظاهری که نوع روایت دارند؛اما از جهت لحن دارای مشترکاتی نیز هستند به گونه ای که این دو فیلم می توانستند اپیزودهای یک فیلم باشند.

کارگردان «آزمایشگاه» افزود: «عمو سیبیلو» در سال ۱۳۴۹ به عنوان اولین تجربه سینمایی بهرام بیضایی ساخته شد. البته این کارگردان در همان زمان فیلمنامه های همزمان دیگری هم داشت اما فرصت تولید این فیلم در کانون به وجود آمده بود و در نهایت فیلم کوتاه«عمو سیبیلو» را ساخت.

امجد یادآور شد: تیم تولید در این فیلم سینمایی از جمله هنرمندان خوب و صاحب نام در حرفه های خود هستند. نعمت حقیقی فیلمبردار، عباس گنجوی تدوینگر، اسفندیار منفرد زاده آهنگساز از جمله هنرمندانی هستند که در این فیلم بیضایی را همراهی کردند و البته از جهت قاب و زیبایی‌های بصری که «عمو سیبیلو» دارد نمی‌توان گفت که به طور مطلق فیلم کارگردان است.

بازیگر فیلم سینمایی «مسافران» بهرام بیضایی در ادامه صحبت‌های خود به بافت بصری دو فیلم «عمو سیبیلو» و «سفر» اشاره کرد و گفت: بافت بصری فیلم سینمایی«عمو سیبیلو» با فیلم «سفر» بسیار متفاوت است. به این معنا که در فیلم «سفر» تصاویر آمیزه ای از مستند همراه با زیبایی شناسی به عنوان نمونه گورستانه ارابه ها و یا کارگاه درب سازی که فصل فرار کودکان در این فضا می گذرد مختص به نوعی نگاه و زیبایی شناسی بیضایی است.

وی تاکید کرد: احتمالا بهرام بیضایی خیال نداشته درباره تهران فیلم بسازد اما سرنوشت تهران در این دو فیلم به نوعی نمایش داده می‌شود که در فیلم «عمو سیبیلو» بیابان پهناور و یک خانه وسط این خشکی زمین دیده می شود اما در فیلم «سفر» در گشت و گذار کودکان تماشاگر به بر‌ج‌های بلند تهران که تازه تازه ساخته شده بود می‌رسد.

امجد ادامه داد: ضمن اینکه فیلم «سفر» پاسخی به نوعی خوشبینی رایج در سینمای فیلمفارسی دهه ۴۰ است.به این معنا که در دهه ۴۰ فیلم ها عموما با مضمون فقر و ثروت و عنصر همخوانی بین این دو پدیده ساخته می شد. به این معنا که اگر کودکی در فقر بود حتما پدرمادر گمشده ای داشت که اتفاقا بسیار هم ثروتمند بودند و در انتظار فرزند تا او را از گرفتاری فقر رها کنند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: بهرام بیضایی در فیلم «سفر» از خوشبینی ساده انگارانه عبور کرد و نگاه خاص خود در روایت خوشبینی‌ها را مطرح کرد.

* واروژکریم مسیحی: به ۴۰ سال پیش برگشتم

براساس این گزارش، تینا پاکروان به عنوان نسل سوم از دستیاران بیضایی در حوزه کارگردانی روی سن حاضر شد  و در سخنانی کوتاه گفت: همکاری با بیضایی را از فیلم «سگ کسی» آغاز کردم. پیش از این من سینما خوانده بودم و فعالیت‌هایی را نیز داشتم اما به معنای واقعی باید بگویم که همه این دوره دیدن‌ها به اندازه دستاری بیضایی برای من دستاورد نداشت.

در ادامه واروژ کریم مسیحی دستیار و همراه بهرام بیضایی روی صحنه حاضر شد و گفت: من معمولا حرف‌نمی‌زنم و چون قرار نبود سخنی بگویم آمادگی قبلی نداشتم. اما همین اندازه بگویم که تمام مدتی که داشتم فیلم «سفر» را می دیدم به ۴۰ و اندی سال گذشته برگشتم و تک تک لوکیشن‌ها که به خاطره تبدیل شده بودند بار دیگر برای من زنده شد.

کارگردان فیلم خاطره انگیز «پرده آخر» با اشاره به این مطلب که لوکیشین های فیلم «سفر» بازسازی شده است گفت: عمده لوکیشن‌های این فیلم بازسازی شده و دست‌کاری شده است و هیچ یک مستند نیستند. یادم هست که برای ساخت «سفر» اندازه یک فیلم سینمایی هزینه کردیم.

کریم مسیحی تاکید کرد: من هم مثل همه امیدوارم که بهرام بیضایی به سینمای ایران برگردد.

بنابراین گزارش، در افتتاح دومین سالن گروه «هنر وتجربه» سینماگرانی از جمله: امیرشهاب رضویان، کیوان کثیریان، احمد طالبی نژاد، تینا پاکروان، واروژ کریم مسیحی، حمید امجد، سیروس حسن پور و ... حضور داشتند.