به گزارش خبرنگار سینماپرس، مانی وطن دوست فیلمساز انیمیشن که در بسیاری از دوره های جشنواره پویانمایی حضور مثبت و ارزنده ای داشته و با تولیدات کوتاه و بلند خود جوایزی را هم کسب کرده است، در این دوره از جشنواره در هیچ کدام از بخش های جشنواره حضور نداشته است، همین امر بهانه ای شد تا درباره عدم حضور فیلمش در مسابقه ایران و بین الملل این جشنواره گفتگو کنیم.

*آقای وطن دوست کارهای جشنواره را در نخستین روز جشنواره چطور دیدید و پیش بینی شما در ارتباط با روزهای دیگر جشنواره چیست؟

وطن دوست: طبیعتا باید آثار نسبت به دوره قبل بهتر شوند، در این دوسال نیروهای جدید، نگاه های جدید و همچنین تکنولوژی و سیستم های جدیدی ظهور کرده اند. اما به دلیل بیماری که وضعیت کنونی انیمیشن ایران دارد متأسفانه کلیت آثار از کیفیت و طراوت خوبی برخوردار نیستند. اما در هر حال من به شخصه از این رویداد خوشحالم، چراکه حداقل مانع از مرگ انیمیشن در ایران می شود، همین که در این شرایط بیمار زده انیمیشن، تولیدات خوب و قابل قبولی انجام می شود و ما شاهد آن ها هستیم جای شکر دارد.

*به نظر شما علت این بیماری در حوزه انیمیشن چیست و عدم پیشرفت انیمیشن ایران را در بسیاری از جهات از چه می بینید؟

انیمیشن ایران باید در حوزه های مختلفی چون فیلمنامه، حمایت در تولید، بازار فروش و در کل عرضه و تقاضا پیشرفت زیادی کند که متأسفانه روز به روز این وضع بدتر می شود. همه این ها از سیاست گذاری های غلط و ناآگاهانه در حوزه انیمیشن است. وقتی سیاست گذاری درست باشد، فیلمنامه خوب و حمایت درست هم به دنبالش می آید، همچنین شاهد ظهور و حضور نیروهای خوب هم خواهیم بود و به طبع تولیدات و آثار خوب انیمیشن نیز به همراهشان خواهند آمد.

*این سیاست گذاری مربوط به چه بخشی است و به نظر شما برگزاری این جشنواره چقدر می تواند در سیاست گذاری درست برای انیمیشن نقش داشته باشد؟

وطن دوست: سیاست گذاری در حوزه انیمیشن در سطح کلان باید اصلاح شود، به همین دلیل است که شما بعد از نه دوره برگزاری این رویداد و همه زحماتی که دوستان کشیده اند همچنان از دیدن اتفاق خاصی در حوزه انیمیشن و یا حل شدن معضل و یا تکان خوردن سیستم بیمار آن محرومید. جشنواره علیرغم اینکه می تواند مولد سیاست های درست باشد و در تعامل خوب و سازنده با سیاستگذاران و مدیران معضلات بسیاری را حل و فصل کند اما صرفا به یک فضای هنری و دوستانه دورهمی تبدیل شده است که تنها به دیدن آثار بچه ها و دیدار تازه کرد با آن ها تبدیل شده است.

یکی از اتفاقاتی که باید در سیاست های کلان تر اتفاق بی افتد این است که باید بودجه خاصی به انیمیشن اختصاص داده شود و باید بخش و سیاست جداگانه ای در سیستم دولت داشته باشد. باید دفترهایی که در طول این سال ها بسته شده اند باز شود، تولیدکنندگان و هنرمندان این عرصه که انیمیشن را رها کرده اند به این فضا بازگردند، نویسنده های خوب به این عرصه اضافه شوند و در نتیجه از این تعامل و گردهمایی می توان تولید خوب هم انتظار داشت. مسلما برای هرکار هنری و یا هرکار تولیدی دیگری وقتی خوب سرمایه گذاری و خرج کنید همان قدر هم بازار فروش پیدا می کنید. متأسفانه در شرایط کنونی انیمیشن نمی توان پول بدست آورد و چرخ صنعت این رشته شکسته است، به همین دلیل کسی سمت آن نمی آید و روز به روز وضعش بدتر از گذشته می شود.

با سرمایه اندکی که برای تولید اثر انیمیشن اختصاص داده می شود ما شاهد تولیدات ضعیف هستیم. در این حالت است که کار نه دیده می شود و نه می تواند برای تولیدات بهتر جذب سرمایه کرد. بسیاری از تهیه کنندگان که به امیدی برای دیدن آثار به جشنواره می آیند و یا در محافل دیگر کارها را می بینند با دیدن کارهای ضعیف همان یک قدمی را هم که برداشته اند به عقب برمی گردند و پا پس می کشند، چراکه می دانند پولشان برنمی گردد.

*آقای وطن دوست در چند ماه گذشته شاهد پخش چند اثر بلند سینمایی انیمیشن در پرده سینماها بوده ایم که با فروش قابل قبولی روبرو نبوده اند. نظر شما در این ارتباط چیست؟

وطن دوست: این اتفاق که ما هم مانند دیگر کشورهای صاحب انیمیشن تولیدات سینمایی داشته باشیم با مخاطب زیاد و فروش بالا بسیار خوب است، اما چرا اتفاق نمی افتد! به این دلیل که تولید اثر سینمایی قابل عرضه سرمایه زیادی می خواهد همچنین عوامل و نیروی زیاد و کاربلد، امکانات به روز و جدید . موارد بسیاری که ما هیچ کدامش را در حد قابل قبول نداریم.

*در این دوره انگار اثری از شما در جشنواره حضور ندارد؛ در مورد تولیدات جدیدتان بگویید؟

وطن دوست: من امسال سریال بلندی برای حوزه هنری کار کردم با نام ناز بالش، که زمانی در حدود ۵۲۰ دقیقه دارد، فیلمنامه اصلی کار نوشته آقای هوشنگ مرادی کرمانی نویسنده قصه های مجید است که در نوع خود نوشته قوی بود که در بازنویسی آن به صورت فانتزی برای انیمیشن بازنویسی شده بود ، فیلمنامه آماده برای تولید را گرفتیم و ساختیم. کار خوبی شد و حقیقتا از خیلی جهات قابل عرضه و دفاع است. من تک قسمتی از آن را برای دبیرخانه جشنواره ارسال کردم و حقیقتا خیلی امید داشتم که کار در جشنواره دیده شود و مورد قضاوت درستی قرار گیرد، اما کار پذیرفته نشد و من خوشحال شدم، چرا که با خودم گفتم حتما سطح آثار دریافتی انقدر بالا است که کار من در این میان جایی نداشته است، ولی امروز در اولین روز جشنواره با دیدن آثار در بخش مسابقه جای کارم را خالی دیدم.

مشکل اصلی که من در سیستم جشنواره دیدم این است که، وقتی در سایت جشنواره نگاه می کنید و با مشخصات آثار در بخش مسابقه روبرو می شوید، می بینید که آثار در همه نوعی اعم از کوتاه هنری، جشنواره ای، تیزر تبلیغاتی، سریال بلند، آنونس و ... همه و همه با هم دیگر در یکجا قضاوت و داوری می شوند، این امر برای من هم تعجب آور بود و هم خنده دار. واقعا خیلی دوست دارم از مسئولین و مدیران جشنواره دلیل این سیاست را برای داوری آثار جویا شوم.

*آیا انتقاد و پیشنهادی به برگزار کنندگان جشنواره دارید؟

وطن دوست: سوال من از هیأت انتخاب و یا هر مسئول دیگری که برای برگزاری این جشنواره برنامه ریزی و مدیریت کرده است همین است که چگونه می توان اثری ۲۰ ثانیه ای مانند تیزر را در کنار یک اثر بلند ۵۲۰ دقیقه ای سریالی کنار هم قرار داد و با یک دید مورد قضاوت قرار داد؟ چرا بخش های مختلف جشنواره را از هم جدا نکرده اند؟ این روشن است که نمی توان کاری که مختص تلویزیون است و با رویکرد تولیدی تولید شده است و در عرض دو سال تایم زیادی را تولید کرده در کنار کاری قضاوت کرد که در مدت ۳ سال ۱۷ دقیقه خروجی داشته است.