کمتر می توان در آثار انیمیشنی کوتاه و بلند تکنیک هایی را یافت که آگاهانه در راستای القای معانی و مفاهیم عمیق داستانی از سوی کارگردان برای اجرا و تولید بکار گرفته شده باشند، آن هم به نحوی که ارتباط سازنده را با مخاطب از دست نداده و بیننده را برای درک و فهم درست و کامل تری از معانی داستانی و استعاری فیلم کمک کند.

در انیمیشن« خرگوش و گوزن» می توان گفت که این ترکیب تکنیک و مفهوم استعاری در داستان به بهترین شکل خود اتفاق افتاده است. شخصیت خرگوش در عین حال که هم زیستی مسالمت آمیز و صمیمی با گوزن در یک خانه دارد اما به واسطه حیات و زندگی اش بر روی دیوار که به شکل دو بعدی تصویر شده است، نمی تواند درک درست و حس یکسانی با زندگی و شرایط زندگی گوزن در همسایگی خود داشته باشد، در مقابل نیز گوزن که زندگی یکنواختش همیشه پیش چشم خرگوش است و هیچ مانعی میان آن ها و فضای زندگیشان حاکم نیست، تنها به دلیل زندگی در بعد سوم که دارای حجم و ارتفاع و عمق است نمی تواند ارتباطش را با خرگوش در همسایگی خود بیشتر و عمیق تر کند.

این در حالی است که شرایط زندگی و محیط خارج از فضای زندگی این دو همسایه متفاوت و متغیر است، بیرون از خانه آن ها آسمانی بارانی بر فراز یک منظره خوش آب و هوا است که صدا و تأثیر آن محیط بر محیط زندگی آن ها هر دو یکسان است.

گوزن تصمیم می گیرد تا خرگوش را از حصار دو بعدی و محدود زندگیش بیرون آورده و با خود همراه و هم سفر سازد تا تجربه ای متفاوت و یکسان را در شرایط بیرون از خانه شان باهم تجربه کنند.

او که دانسته است ورود او به دنیای دوبعدی خرگوش برای او میسر نیست و نمی تواند خود را بر روی سطح دیوار به خرگوش برساند، تصمیم می گیرد تا با بریدن محیط اطراف خرگوش او را به محیط زندگی خود آورد.

آن ها در نهایت می توانند هر دو تجربه های خوشایند و البته لحظه ای را باهم در محیط خوش آب و هوای بیرون خانه داشته باشند و برای دقایقی خوش باشند، اما شرایط حاکم برای زندگی و ظرفیت آن ها نسبت به آن شرایط بیرونی یکی نیست. وزش باد و باریدن باران در دنیای خرگوش با دنیای گوزن تفاوت دارد و همین تفاوت باعث می شود تا باد خرگوش کاغذی را با خود به هوا ببرد و قطرات باران نقش های صورت و اجزای بدن خرگوش را درهم آمیزد و او را به مخاطره اندازد.

گوزن در نهایت تصمیمی جز بازگرداندن خرگوش به محیط زندگی محدود خودش ندارد ، با آنکه مجددا ودلسوزانه تر از قبل تلاش می کند تا خود را به دنیای او برساند اما این اتفاق ممکن نمی شود.

اما این پایان ماجرا نیست و گوزن در می یابد که می تواند در عین این تفاوت و فاصله، زندگی مسالمت آمیز و زیابیی را در کنار خرگوش داشته باشد، او قلمی به دست می گیرد و آنچه شاید خود آرزوی آن را داشته است را برای شرایط بهتر خرگوش روی دیوار نقاشی می کند.

خرگوش که تمام حیات و زندگیش حاصل همین نقش های ساده است با این امکان زندگی و آسایشی را در کنار گوزن پیدا می کند که تنها با قلم و پاک کن گوزن فراهم شده است.

این زندگی مسالمت آمیز در عین تفاوت ها و محیط های زندگی می تواند همان آرزوی دیرینه بشر برای زمین باشد که در آن تمام انسان ها از شرقی و غربی گرفته تا آفریقایی و ... همه و همه در شرایطی متفاوت از هم اما در یک دنیا و بر روی یک زمین با صلح و خوشی و آرامش زندگی کنند. در حالی که عده ای می توانند با برخورداری از شرایط بهتر زندگی و بودن در ابعاد مختلف آن، امکانات حیاتی بهتری را برای اقشار دیگر فراهم کنند.

خرگوش و گوزن با آنکه شخصیت هایی حیوانی دارد اما از درد و غم انسانیت گمشده حرف می زند، انسانیتی که گویی سال ها و قرن ها است در میان انسان ها فراموش شده وبشر امروز بجای آنکه در رفع آن فاصله و بُعد گمشده بر آید روز به روز با فرو رفتن در فسادهای اخلاقی، اقتصادی و اجتماعی خود را از هم نوع خودش دورتر ساخته و حصاری بس محصورتر به دور خرگوش همسایه خود می کشد. غافل از آنکه تجربه لحظه ای زندگی بخشیدن به موجودی که نتوانسته به دلیل شرایط و بازی های گوناگون هستی درک فراتر و عمیق تری از دنیای پیرامونش داشته باشد بسیر زیباتر و عمیق تر از زندگی روزمره و بی حاصل آن ها است.

انیمیشن خرگوش و گوزن بی شک یکی از عمیق ترین معانی بشری را  در مدیوم تصویری و خلاقه انیمیشن بیان کرده است که می تواند بدون کلام و تنها با زبان تصویر و حرکت که خاستگاه اصلی هنر انیمیشن است حرفش را به گوش جهانیان و انسان های صلح طلب و هم نوع دوست برساند.