بررسی «فیلمبرداری از جرم» در منظر جامعه‌شناسی جنایی و کیفری

انتشار تصاویر مجرمانه چه اثراتی در پی خواهد داشت

سینماپرس: درطول تاریخ با تحول و تکامل جوامع به تدریج صحنه‌های خشن مجرمانه که با سبک زندگی مردم تناسبی نداشته از جامعه حذف شده و به تبع آن مجازات‌های خشن هم کمتر شده است. ولی تکنولوژی‌های نوظهور عملاً در حال باز تولید آن صحنه‌ها و جرایم خشن در جامعه هستند؛ یعنی چیزی که از دید جامعه تا حد زیادی مخفی یا غائب شده بود، مجدداً در حال دیده شدن است

سیمای سینمای بنفش (۱۳)

وقتی جُرم فرهنگی مدیران سینمایی دیده نمی شود

سینماپرس: اگر تولیدات ارزشی خارج از حوزه عملکرد سازمان سینمایی را کنار بگذاریم، آیا اثری برای بیلان دهی و پُرنمودن جاهای خالی عملکرد متولیان امر باقی می ماند و آیا مدیران بنفش سینمای ایران مصمم هستند تا به اشتغالات ذهنی خود پرداخته و مترصد باشند که تک اثری نسبتا آبرومند را در میان کثرت آثار معلوم الحال پیدا نموده و با تزریق مبالغی ناچیز خود را به عنوان سرمایه گذار به افکار عمومی معرفی نمایند!؟

سیمای سینمای بنفش (۱۱)

آیا می توان به تغییر سیاست آفتابه لگن هفت دست امید داشت؟!

سینماپرس: سینما در روزگار بنفش به موجودیتی مبدل گردیده که تصورش از کار ایجابی دکان‌داری بوده و در همان بدو امر، وظیفه ذاتی خود را در تولید آثار استراتژیک مذموم شمرد، البته امید می‌رفت تا حضور انتظامی به عنوان یک مدیر استراتژیست، روزگار بنفش صنعت سینما را تغییر دهد، اما نه تنها روند نظارت در سازمان سینمایی بهبود نیافت، بلکه سیاستگذاری برای رسیدن به تولیدات استراتژیک نیز همچنان دیده نمی‌شود.

تِکرار یا تَکرار تاریخ (۱)

نقش عمو سیبیلوهای خَیِر در پروژه‌های نفوذ

سینماپرس: حوزه اقتصاد را قطعا می‌بایست به عنوان یکی از اصلی‌ترین و اساسی‌ترین حوزه‌های تاثیرگذار فردی و اجتماعی قلمداد نمود که در بهترین صورت ممکن می‌تواند به محفلی برای پیگیری پروژه نفوذ جریانی و شبکه‌ای در بستر یک جامعه مبدل گردد. موضوعی که به سرعت فرایند تغییر باورها را موجب شده و اسباب تغییر آرمان‌ها و همچنین تغییر نگاه‌ها و در نهایت تغییر سبک زندگی را برای فرد و اجتماع به همراه می‌آورد.

نگاهی به یکی از برنامه های نسبتاً موفق شبکه دوم سیما:

کام شیرین؛ الگویی برای برنامه‌سازی در حوزه سبک زندگی

سینماپرس: در عرصه برنامه سازی با موضوع سبک زندگی، یکی از برنامه های نسبتاً خوب و موفق رسانه ملی، برنامه کام شیرین است که از شبکه دوم سیما پخش می شود و دارای بخش ها و آیتم‌های جذابی به ویژه از منظر سخنان کارشناسی و کاربردی برای خانواده هاست.

سیمای سینمای بنفش (۲)

از ولنگاری تا نفوذ فرهنگی/ هنر و تجربه و شاهکار هفته فیلم های اروپایی!

سینماپرس: گروه سینمایی هنر و تجربه نه تنها در خلاف جریان اصلی سینما و در جهت تولید آثار متفاوت و پیشبرد اهداف آرمانی نظام جمهوری اسلامی حرکت نکرد؛ بلکه در سطحی بالاتر با فاصله گرفتن از مبانی ارزشی و هنجارهای اجتماعی تبدیل به مأمنی برای تولید و اکران فیلم هایی خاص شد که فضای بی بند و بار و رها شده حاکم در شرایط ولنگاری فرهنگی را به وضوح هویدا ساخت.

اندر احوال سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر (۴)

اصول فروشی در دکان جشنواره جهانی فیلم فجر

سینماپرس: باید مسئولان محترم قرارگاه های فرهنگی به این سوال پاسخ دهند که برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر با در نظر گرفتن سطح نازل فیلم های اکران شده ایرانی و حتی خارجی با صرف هزینه بیت المال ملت ایران چه کمکی به پیشبرد اهداف فرهنگی انقلاب اسلامی در داخل و سطح بین المللی می نماید؟ با نگاهی به بسیاری از فیلم های ایرانی اکران شده در جشنواره می توان فضای حقارت بار ترسیم شده برای ملت ایران را از سوی مسئولان محترم شاهد بود!

با موضوع سبک زندگی اسلامی ـ ایرانی؛

جشنواره فیلم کوتاه طنین مسجد فراخوان داد

سینماپرس: کانون‌های فرهنگی هنری مساجد کشور فراخوان سومین دوره جشنواره فیلم کوتاه طنین مسجد را اعلام کرد.

شورای عالی انقلاب فرهنگی مطرح کرد:

اعلام تازه‌ترین سرانه مصرف محصولات فرهنگی در ایران

سینماپرس: شورای عالی انقلاب فرهنگی در گزارشی از مصرف فرهنگی خانوار ایرانی آمار تازه‌ای از سرانه مطالعه، حضور در سینما، تماشای تئاتر و شنیدن موسیقی ارائه کرده است.

عضو هیئت رئیسه مجلس:

افزایش کیفیت سریال‌ها، مردم را از فضای مجازی دور می‌کند

سینماپرس: محمد قمی اعتقاد دارد فیلم و سریال باید نقش سازندگی برای خانواده داشته باشند؛ هرچه کیفیت سریال ها بالاتر برود، درصد حضور افراد خانواده در فضای مجازی کاهش می‌یابد.

اندر احوال یازدهمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران (۲)

رشد تکنیک در پرتوی مشکلات جدی محتوایی / وقتی چشم انداز متولیان انیمیشن کشور خالیست!

سینماپرس: امروزه آثار انیمیشن و پویانمایی، به عنوان ابزار صدور فرهنگ و گسترش سیاست های مد نظر قدرت ها در جهان پیرامونی استفاده می شود و از روزگاری که انیمیشن تنها به عنوان وسیله سَرگَرمی و سرگرم‌کننده کودکان معرفی می شد تا حدود زیادی فاصله گرفته و کارکردهای مهمتری در عرصه فرهنگی و اجتماعی و بالاخص تغییرات در سبک زندگی جوامع یافته است.

اندر احوال یازدهمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران (۱)

دنیای انیمیشن؛ بایدها و نبایدها

سینماپرس: غفلت متولیان فرهنگی و سینمایی کشور از حوزه مهم انیمیشن به عنوان ابزار فرهنگی، سیاسی و رسانه ای و یا عدم سرمایه گذاری هدف مند و جدی در زمینه آن موجب می شود تا راهکاری جز کپی برداری و یا استفاده از محصولات خارجی از برای فعالان این عرصه باقی نمانده و این موضوع در هر صورت تبعات به شدت آسیب زا و غیرقابل جبرانی را بر عرصه فرهنگی و اجتماعی کشور  پدید خواهد آورد.

ابتذال در سینمای ایران (۵)

وقتی رقابت سینماگران بر سر کسب مقام نخست ابتذال مُد می شود!

سینماپرس: ورود به دهه ۱۳۸۰ هجری شمسی، صنعت سینمای ایران نیز تحت تاثیر تغییرات سیاسی کشور دست خوش تغییراتی می شود و در این مقطع زمانی است که به نرمی شاهد ورود و گسترش شدید نوعی از ابتذال در لایه های زیرین آثار سینمایی می باشیم.

بُحران چهل سالگی سینما

سینما و آرمان هایی که دیده نمی شود!/ چه بودیم، چه شدیم و چه باید می شدیم؟!

سینماپرس: چهل سال پیش در چنین روزهایی، ایران آبستن وقایعی بود که سرنوشت منطقه و جهان را تحت تاثیر خود قرار داد اما امروز با نگاهی اجمالی به آثار و تولیدات سینمای ایران در موعد چهل سالگی انقلاب و در قالب جشنواره فیلم فجر؛ باید گفت متاسفانه کمتر نشانی از آرمان ها و شعائری که روزگاری ملت ایران در سودای رسیدن با آن انقلاب نمودند، در این آثار مشاهده می شود!

ابتذال در سینمای ایران (۴)

تجدید بنای ابتذال در سایه مدیریت مرموز فرهنگی/ از بسط ابتذال فکری تا شکل گیری ابتذال تصویری

سینماپرس: پوست اندازی عناصری که اوایل انقلاب به عنوان نیروهای خط امامی بر پیاده سازی تفکرات التقاطی سوسیالیستیِ چپ اصرار می ورزیدند، با حفظ ظاهر خود، در دهه دوم انقلاب به سرعت شکل گرفت و این موضوع در عرصه ی فرهنگ و هنر کشور با عملکرد جریان مرموز فرهنگی در بهمن ۱۳۶۹ هجری شمسی بروز یافت تا کیفیت و کمیت آثار سینمایی مبتذل در جشنواره فجر همان سال به وضوح قابل مشاهده باشد.

ابتذال در سینمای ایران (۳)

یک چمدان ابتذال در سینمای ایران/ وقتی مدیریت فرهنگی، سینمای مبتذل را وجاهت می‌بخشد

سینماپرس: مرور مجموعه تولیدات سینمای موج نو به وضوح موید وجاهت بصری ابتذال در اینگونه آثار  می باشد؛ تولیداتی که به مراتب بدتر از محصولات فیلمفارسی بوده و در فُرمی واقع گرایانه و به تبع آن باورپذیرتر، برای مخاطبان خود اقدام  به ترسیم بدون حد و مرز ابتذال بر پرده نقره ای سینماهای ایران می‌نمود.

اندر احوال سی و پنجمین جشنواره فیلم کوتاه تهران (۲)

عبور از سیاه نمایی و ترسیم فلاکت برای تمامی نسل‌ها/ وقتی سینمای جوان در برهوت جنگ نرم رها می شود!

سینماپرس: سی و پنجمین جشنواره فیلم کوتاه تهران در حالی به پایان رسید که فضای عمومی آثار به نمایش درآمده را تلخی اجتماعی فرا گرفته بود؛ تلخی مفرط و شدیدی که نه تنها مخاطب را به پذیرش فضای سیاه جامعه می رساند، بلکه تلخی حاکمیت این فضا را بر عمق وجود بیننده القاء می نمود و هیچ آینده روشن و امیدبخشی را از برای مخاطبان خویش متصور نمی ساخت!

اندر احوال سی و پنجمین جشنواره فیلم کوتاه تهران (۱)

فقر شدید محتوا در حصار فرم گرایی/ وقتی از سینمای جوان آبی برای سینمای انقلاب گرم نمی شود!

سینماپرس: مرور مجموع آثار سی و پنجمین جشنواره فیلم کوتاه تهران به وضوح نشان می دهد که حجم قابل توجهی از این آثار با فقر محتوا روبرو بوده و از تنظیم پیام نامناسب و بعضا نا همگون و حتی در تقابل با سبک زندگی اسلامی و ایرانی برخوردار می باشد و این همه در حالی است که شاکله اصلی یک فیلم کوتاه را پیام و محتوای سازنده آن تشکیل می دهد.

نگاهی به بایسته‌های سینمای مقاومت در آستانه برگزاری پانزدهمین دوره این جشنواره

اقتصاد مقاومتی و سبک زندگی گمشده‌های سینمای مقاومت

سینماپرس: به نظر می‌رسد لازم است سینمای مقاومت و استراتژیک به دفاع مقدس و موضوعاتی که به جنگ سخت مربوط است محدود نماند و موضوعاتی، چون اقتصاد مقاومتی و سبک زندگی نیز وارد سوژه‌ها و تعاریف این رویکرد سینمایی شوند و در واقع استراتژیک بودن سینما اساساً نباید در موضوع سینمای جنگ خلاصه شود.

حوزه هنری در لانگ شات (۲)

وقتی پای موش‌های سکه‌خوار به حوزه باز می شود

سینماپرس: حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی نیز متاثر از مدیریت مرموز دهه شصت و بالاخص جریان فرهنگی معلوم الحال آن دوران قرار گرفت و به مرور با آرمان های نهادی خود در طراز هنر انقلاب اسلامی زاویه پیدا کرد و در این میان جدا شدن و در مواردی اخراج تعدادی از هنرمندان انقلابی و سوق یافتن بخشی از بازماندگان از ایشان به سمت سرمایه داری دو موضوع مهمی است که حوزه هنری در دهه نخست عمر خود با آنها مواجه شد.

حوزه هنری در لانگ شات (۱)

نگاهی به شکل گیری حوزه هنری و ضرورت توجه به هنر در انقلاب

سینماپرس: حوزه هنری یکی از زیرمجموعه های سازمان تبلیغات اسلامی است که از سال ۱۳۶۰ هجری شمسی، فعالیت خود را به طور رسمی آغاز نموده و اکنون در این مجال به بهانه تغییر رییس سازمان تبلیغات اسلامی به بررسی کارنامه این نهاد هنری در سال های اخیر و نقاط قوت و ضعف آن می پردازیم.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۵)

تابوشکنی طبقه حساس در عصر یخبندان مدبران بنفش

سینماپرس: مرور کارنامه ی سینمای ایران در پس از پیروزی انقلاب اسلامی، روایت گر نکات قابل تامل بسیاری است که از آن جمله می توان به غلبه جریان روشنفکری در عرصه های مختلف فرهنگی و هنری و بالاخص سامان مند نمودن فعالیت های سینمایی کشور حول ساختارها و سیستم های برجای مانده از دوران ستم شاهی اشاره نمود و به وضوح مشاهده نمود که چگونه عرصه فرهنگ جمهوری اسلامی مبتنی بر ساختارهای باقی مانده از رژیم طاغوت شکل گرفت.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۴)

تابوشکنی از فرهنگ ایرانی و اسلامی/ وقتی مارمولک زیر نور ماه متولد می شود!

سینماپرس: اگر چه به واسطه حجم قابل توجه آثار و تولیدات سینمایی دهه ی ۱۳۷۰ هجری شمسی، پروژه تابوشکنی از جامعه اسلامی ایران در قالب ترسیم روابط زن و مرد و همچنین رقاصی و مطربی و ... توانست فضای فرهنگی و اجتماعی کشور را به سرعت دستخوش تغییرات شگرف سازد؛ اما باید توجه داشت که به مرور زمان، سطح تابو شکنی آثار سینمایی، مرز های اولیه حجاب و عفاف را درنوردید و شالوده های عمیق اعتقادی جامعه اسلامی را نیز متذکر شد.

سبک زندگی اسلامی- ایرانی به روایت سیما

سینماپرس: شبکه پنج سیما در برنامه ایی تحت عنوان "سرسرا" به موضوع سبک زندگی می پردازد.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۳)

شوکران فیلمفارسی در سینمای پس از انقلاب

سینماپرس: پس از شکل گیری تابوشکنی گسترده در سینمای ایران با پیروزی انقلاب این فرآیند متوقف می شود ولی بازهم دُمل چرکین تابو شکنی‌ دوباره سر می‌گشاید و این‌بار دیگر دست استعماری سلطه گران فرهنگی غرب به صورت مستقیم  دیده نمی‌شود. این همه در حالی است که باید توجه داشت که در همین دهه  است که به سبب حضور مدیریت مرموز اجرایی در دولت های سوم و چهارم، فرایند تثبیت پروسه ی دولت سازی در نظام نو پای جمهوری اسلامی با حضور جریان های التقاطی همراه می شود.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۲)

تابوشکنی به سبک سینمای رضا قزاق

سینماپرس: با نگاهی به تاریخ اجتماعی اوایل قرن چهاردهم ایران، می‌توان به صورت جدی بر این مسئله تاکید داشت که حتی جامعه آن‌ روزهای ایران با نمایش‌های بی‌پروا که با سبک زندگی اسلامی و ایرانی او سازگار نبود و در بسیاری از موارد همراه با تابو شکنی بود؛ مشکل جدی داشته، اما سرانجام این تابوشکنی‌ها تا جایی ادامه پیدا کرد که در دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ هجری شمسی، نمایش صحنه‌های غیراخلاقی و مفسده‌آمیز و یا قصه‌هایی که رکن اساسی آن‌ها فحشا و روابط نامشروع بود، پرده تمام سینماها را اشغال کرده بود.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۱)

سینمایِ شهوت برانگیز یا شهوت برانگیزیِ سینما؟!

سینماپرس: صنعت سینما از نخستین سال‌های ورود خود به ایران، اساس کار خود را برای جذب مخاطب، بر اصل تابوشکنی قرار داده است؛ تابوشکنی‌ای که به صورت مرحله‌ای گسترده می‌شود و این همه در حالی است که گذر از تابوهای اخلاقی و دینی مهمی که نشان از برنامه‌های پنهان و آشکار قدرت های سلطه گر، در دوران قبل از انقلاب اسلامی داشته و با  سوء مدیریت نهادهای متولی سینمایی در دوران پس از انقلاب، شرایط فرهنگی و بالاخص سینمایی کشور را امروزه به وادی ولنگاری فرهنگی کشانده است.

به کجا چنین شتابان (۹)

حماقت یا حمایت فرهنگی؛ مساله این است!/ وقتی بی عرضگی و ناتوانی مدیران، امنیت و استقلال فرهنگی جامعه را مخدوش می کند

سینماپرس: نهادینه سازی مولفه های غربگرایی، زندگی سکولار و اباحی گرایی از یکسو و بی توجهی به استقلال فرهنگی، اقتصادی و نظامی کشور، ارتقای فرهنگ عمومی جامعه و آرمان های انقلاب مردم ایران از سوی دیگر توصیف بهتری از فرهنگسازی سینمای جمهوری اسلامی است، در نسبت با تعاریف رویایی، اغراق آمیز و خلاف واقعی که مدیران سینمایی از تاثیرگذاری های این سینما ارائه می دهند.

به کجا چنین شتابان (۸)

مدیریت مدبرانه و گُل و بُلبُل جلوه دادن فضای ولنگاری فرهنگی

سینماپرس: نقش کلی فرهنگ و هنر و بالاخص صنعت سینمای ایران در گسترش مفاسد و آسیب های اجتماعی، نقشی مغفول مانده است. در دهه های اخیر صدها فیلم اجتماعی با ادعای انعکاس واقعیات جامعه و مشکلات مردم ساخته شده و این همه در حالی است که به سختی می توان فیلمی را یافت که بر مشکلات قشری که آنها را سوژه کرده است، اثر مثبتی داشته باشد.

به کجا چنین شتابان (۷)

اتلاف عُمر مردم در اجرای سلیقگی قوانین فرهنگی

سینماپرس: در سال ۱۳۹۶ هجری شمسی، هفت فیلم صدرنشین گیشه، بالغ بر ۱۰۰ میلیارد تومان فروش داشتند، اما این فیلم ها چه تأثیری در بهبود فرهنگ عمومی جامعه داشته اند؟ آیا متولیان رسمی امر هنر و بالاخص سینما در وزارت ارشاد و بویژه معاونت نظارت و ارزشیابی حاضرند به جامعه توضیح دهند که بالغ بر ده ها میلیون ساعت از عمر جامعه اسلامی ایران که در سال ۱۳۹۶، صرف تماشای آثار هجو و بعضا مبتذل و بی خاصیت شده، چه فوایدی را برای جامعه و مخاطبان این آثار در پی داشته است؟